Przyczyny wypadania włosów

Zaburzenia wzrostu włosów (częściowe wypadanie, łysienie, hirsutyzm, hipertrichoza) spowodowane są zaburzeniami cyklu włosowego. Najczęstszymi przypadkami utraty włosów jest przedwczesne zakończenie fazy anagenu i wczesne rozpoczęcie fazy katagenu.

W okresie dojrzewania, kiedy organizm przechodzi zmiany hormonalne, dochodzi do zwiększenia wydzielania łoju i nadmiernego wypadania włosów. Po okresie dojrzewania u większości ludzi procesy te normalizują się.

Naczynia włosowate w brodawce włosowej u mężczyzn, którzy są genetycznie predysponowani do łysienia typu męskiego, są wrażliwe na męskie hormony płciowe. Wzrost androgenów w okresie dojrzewania prowadzi do uporczywego skurczu naczyń krwionośnych brodawek włosowych skóry głowy i w efekcie do utraty włosów. W przeciwieństwie do nich wykazują obfity wzrost włosów w innych częściach ciała, w tym na twarzy, co również jest wynikiem działania androgenów.

Pomimo zwiększonego wydzielania estrogenów w czasie ciąży, wiele kobiet skarży się na nadmierne wypadanie włosów, zwłaszcza w II i III trymestrze. Wynika to z faktu, że w tym czasie prawie wszystkie składniki odżywcze w organizmie kobiety są zużywane przez wzrost płodu. Wypadanie włosów po porodzie wynika ze zwiększenia liczby włosów w fazie telogenu.

Zazwyczaj cykl wzrostu włosów u kobiety zostaje przywrócony 4-6 miesięcy po urodzeniu dziecka.

Zwiększone wypadanie włosów może być spowodowane stresem. U pacjentów z zaburzeniami snu i czuwania, zaburzeniami pamięci, stanami obsesyjno-kompulsywnymi obserwuje się różne zmiany biopotencjałów mózgowych, które mogą prowadzić do upośledzenia troficzności mieszka włosowego.

Czynniki egzogenne (nasłonecznienie, suche powietrze, używanie gorących suszarek, agresywnych szamponów, farb) negatywnie wpływają na kondycję włosów. Dzieje się tak poprzez zaburzenie “gontowego” ułożenia łusek włosa, co skutkuje rozdwajaniem się łodygi włosa i zwiększoną jego łamliwością.

Przyjmowanie niektórych leków (niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki przeciwzakrzepowe, tyreostatyki, leki przeciwdepresyjne, cytostatyki, beta-adrenoblokery, leki z grupy interferonów alfa, leki przeciwdrgawkowe, leki przeciwparkinsonowskie, leki przeciwrobacze, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, neuroleptyki, doustne środki antykoncepcyjne itp.) również może prowadzić do zwiększonej utraty włosów.

U 80% chorych na raka przyjmujących leki cytostatyczne dochodzi do utraty włosów po 10 dniach leczenia.

Choroby zakaźne, autoimmunologiczne, ogólnoustrojowe oraz zaburzenia endokrynologiczne również powodują nadmierne wypadanie włosów.

Z wiekiem wzrost włosów na głowie może być stabilny, ale faza anagenu ma tendencję do skracania się. Włosy stają się cieńsze i bardziej łamliwe. Wypadanie włosów występuje częściej u kobiet po 50 roku życia i jest rozproszone.

Choroby powodujące nadmierne wypadanie włosów

• Choroby tarczycy, podwzgórzowo-przysadkowe, jajników, nadnerczy i inne.
• Choroby autoimmunologiczne (wole guzkowe, idiopatyczna niedoczynność przytarczyc, zapalenie tarczycy typu Hashimoto).
• Choroby dermatologiczne (łojotok, łuszczyca, egzema itp.).
• Choroby narządów i układów wewnętrznych (zapalenie żołądka, jelita grubego, nerek i wątroby).
• Awitaminoza.
• Przewlekłe infekcje (zapalenie migdałków, zapalenie zatok).
• Zakażenie wirusem cytomegalii.
• Kiła.
• Gruźlica.
• Zaburzenia odporności.

Rodzaje wypadania włosów

1. – Łysienie androgenowe, czyli androgenowe, jest najczęstszą formą utraty włosów, która dotyczy nawet 80% mężczyzn i 50% kobiet.
2. – Łysienie rozproszone występuje częściej u kobiet.
3. – Łysienie psychosomatyczne, czyli nerwowe.
4. – Łysienie ogniskowe, obecnie uważane za proces autoimmunologiczny.
5. – Łysienie bliznowaciejące lub zakaźne.
6. – Łysienie związane z wiekiem.
7. – Łysienie sezonowe.