Co powoduje robaki

Helminthiasis jest częstym zakażeniem robakami. Choroba jest wszechobecna, z przewagą w regionach o wilgotnym i ciepłym klimacie. Występuje w każdym wieku, ale najbardziej zagrożone są dzieci w wieku 5-15 lat. Wynika to z poznania środowiska, słabej odporności na zarażenie (zakażenie) helmintami, niewystarczająco kwaśnego środowiska żołądka do zabicia pasożytów. Helminty atakują różne narządy, ale ich głównym siedliskiem są jelita.

Patogen dostaje się do organizmu przez błony śluzowe i skórę, poprzez połykanie larw i jaj pasożytów z wodą, pokarmem. Larwy opuszczają połknięte dojrzałe jaja w przewodzie pokarmowym i przez błonę śluzową jelita dostają się do krwiobiegu i krążą po całym organizmie, atakując wątrobę, nerki, pęcherzyk żółciowy, serce, oskrzela i płuca. Jeśli pasożyty wykrztuszą lub połkną ślinę, przechodzą przez jamę ustną z powrotem do jelita, gdzie w ciągu 70-75 dni wyrastają w dojrzałego płciowo osobnika.

Od momentu zarażenia do powstania dojrzałego osobnika upływa okres 2-3 miesięcy. Czas ten odpowiada wczesnemu stadium jelitowemu. W stadium późnym osobniki dorosłe są już spasożytowane w organizmie. Żyją w jelicie przez około rok i składają jaja, które są wydalane z kałem.

Przyczyny powstawania robaków

Robaki mogą być wywołane przez spożycie pokarmu lub wypicie wody, w której znajdują się jaja pasożytów z dojrzałymi larwami oraz przez kontakt z glebą zanieczyszczoną kałem. Robaki przenoszone są z osoby na osobę poprzez naczynia, zabawki, ubrania i buty, artykuły gospodarstwa domowego i toaletowe.

Liczba zachorowań wzrasta z powodu braku higieny po spacerach, spożywania nieumytych owoców i warzyw, brudnej wody oraz niedostatecznie ugotowanego mięsa lub ryb. Możliwe jest również samodzielne zarażenie się robakami.

Informacja!!! Jaja robaków przynoszone są przez zwierzęta domowe przebywające na zewnątrz, na łapach i sierści.

Rodzaje robaków

W zależności od sposobu życia w środowisku, zarażenia helmintami można podzielić na trzy grupy:

• geohelminty – rozwijają się w glebie bez żywiciela pośredniego;
• biogelmintozy – warunkiem koniecznym jest istnienie dwóch lub więcej organizmów;
• zakażenia helmintami kontaktowymi – przenoszone z człowieka na człowieka drogą kontaktową i domową.

Znanych jest około 400 patogenów, z których kilka gatunków pasożytuje u człowieka:

• Nicienie (glisty): askarydy, pinwormy, trichinellas. Powodują askariozę, nekatoriozę, enterobiozę i ankylostomozę.
• Cestody (tasiemce): tasiemiec bydlęcy i świński, tasiemiec szeroki, bąblowica. Bąblowica, hymenolepidoza, cysticerkoza, tenioza.
• Trematodes (kociewiaki): motylica wątrobowa i wesz kociewska. Patogeny opisthorchiasis, fascioliasis, clonorchiasis.
• Skrobaczek kolczasty: Skrobaczek olbrzymi wywołuje akantocefalię.

W zależności od miejsca pasożytowania patogenu helminthiasis dzieli się na jelitowe i pozajelitowe – pasożytujące w wątrobie, nerkach, naczyniach krwionośnych, pęcherzyku żółciowym.