Objawy cukrzycy u kobiet

Zaburzenie endokrynologiczne charakteryzujące się całkowitym brakiem insuliny nazywane jest cukrzycą. Zwiększona produkcja glukozy we krwi prowadzi do wielu problemów, które mogą być śmiertelne. Ważne jest, aby wcześnie wykryć objawy wysokiego poziomu cukru we krwi u kobiet. Wtedy możliwe jest rozpoczęcie leczenia na czas i uniknięcie powikłań.

Jakie są objawy, które wskazują na początek choroby? Wymienimy główne problemy, na które należy zwrócić uwagę:

• Poważna utrata wagi bez wyraźnej przyczyny. Jest to spowodowane zaburzeniem równowagi w prawidłowym metabolizmie organizmu.
• Przybieranie nadmiernej masy ciała podczas stosowania normalnej diety. Podobny przypadek może wystąpić przy innych poważnych nieprawidłowościach.
• Ciągłe uczucie pragnienia. Osoba pije dużo wody, ale nie może pozbyć się suchości w ustach.
• Uczucie głodu. Pomimo regularnych posiłków, organizm nie może wchłonąć składników odżywczych i wymaga przekąski, nawet tuż po posiłku.
• Zwiększona potrzeba oddawania moczu. Jest to sposób organizmu na poradzenie sobie z nadmiarem glukozy.
• Zaburzenia widzenia, odwarstwienie siatkówki i niewyraźne widzenie.
• Grzybica i pleśniawki, których nie da się wyleczyć.

Przyczyny cukrzycy u kobiet

Główną przyczyną choroby są predyspozycje genetyczne. Jeśli rodzice cierpieli na wysoki poziom cukru we krwi, ich dziecko odziedziczy tę nieprzyjemną patologię. Obecność genów, które niosą ze sobą marker nieprawidłowości, można wykryć za pomocą analizy DNA. Badanie przeprowadzone w naszym laboratorium pomoże określić, czy jesteś zagrożony niedoborem insuliny. Pozwoli to na jak najwcześniejsze rozpoczęcie terapii i zatrzymanie rozwoju choroby.

Istnieją również inne czynniki, które przyczyniają się do rozwoju cukrzycy:

• Obecność nadmiernej masy ciała. Nadmiar masy tłuszczowej zaburza metabolizm i działa jako strażnik możliwych patologii.
• Patologie zakaźne.
• Stresy i nadmierny wysiłek fizyczny. Ten czynnik jest szczególnie niebezpieczny dla kobiet po 30. roku życia.
• Złe nawyki, zwłaszcza palenie papierosów. Żywice zanieczyszczają naczynia krwionośne i zakłócają prawidłowe funkcjonowanie układu krążenia.

Pierwsze objawy cukrzycy u kobiet

Osobliwością tej choroby jest to, że zewnętrzne objawy mogą pojawić się dopiero po kilku latach od rozpoczęcia rozwoju. Oznacza to, że choroba może wyrządzić znaczne szkody w organizmie, zanim rozpocznie się leczenie. W przypadku kobiet ważna jest umiejętność dostrzegania subtelnych oznak niepokoju w organizmie.

Koniecznie należy zgłosić się do lekarza, jeśli zauważysz któryś z poniższych objawów:

• Zmniejszona zdolność do pracy i zmęczenie. Stan ten nie ustępuje nawet po dobrym nocnym wypoczynku.
• Senność i letarg regularnie pojawiające się po posiłku.
• Utrzymująca się suchość w ustach. Jest to główny i niemal pierwszy objaw wysokiego cukru u kobiet. Nie możesz ugasić pragnienia bez względu na to, ile pijesz? Musisz natychmiast udać się do lekarza.
• Gwałtowna utrata wagi, w której czujesz się cały czas głodna i możesz zjeść całkiem sporo.
• Swędzenie i krosty na skórze, owrzodzenia, których pochodzenia nie potrafisz wyjaśnić.

Osobliwości przebiegu cukrzycy u dziewcząt

Statystyki pokazują, że kobiety są znacznie bardziej narażone na przejawy patologii. Dotyczy to zwłaszcza drugiego typu choroby. Wynika to z faktu, że u płci słabszej jest więcej tkanki tłuszczowej, a mniej masy mięśniowej niż u mężczyzn. Powodem jest to, że tkanka tłuszczowa nie wchłania insuliny, źle utylizuje glukozę. Dziewczyny są też bardziej podatne na stres, który wyzwala wydzielanie hormonów sterydowych i podnosi poziom glukozy.

Szczególnym zagrożeniem w powstawaniu patologii jest zamiłowanie do słodyczy. Częste jedzenie ciast i ciastek powoduje wzrost warstwy tłuszczu. Prowadzi to do wzrostu zachorowań u kobiet. Inny rodzaj patologii, patologia ciążowa, również występuje u dziewcząt. Ale o tym będziemy mówić później.

Objawy cukrzycy u kobiet po 30. roku życia

W tym wieku zazwyczaj rozwija się pierwszy typ cukrzycy, czyli dość ciężka choroba autoimmunologiczna. Rozwój i ujawnienie się choroby jest szybkie i najczęściej nie zależy od stylu życia osoby cierpiącej. Ten typ uważany jest za dziedziczny. Jego rozwój jest prawie niemożliwy do zapobieżenia.

Ostre objawy i wczesne oznaki dla tego typu choroby:

• mdłości i wymioty,
• drętwienie kończyn,
• zapach acetonu w oddechu,
• pragnienie i głód.

W przypadku wystąpienia tych objawów należy wykonać test w laboratorium. Możesz jednak również sprawdzić poziom cukru za pomocą domowego glukometru. Pamiętaj jednak, że nie da Ci to pełnego obrazu sytuacji.

Jeśli masz cukrzycę, nie zwlekaj z konsultacją u lekarza. Zostanie Ci przepisana specjalna dieta i leczenie, które pomogą Ci opanować powagę choroby i zapobiec niepełnosprawności.

Objawy cukrzycy u kobiet po 40. roku życia

Po 40. roku życia jesteś narażona na zachorowanie zarówno na cukrzycę typu 1, jak i typu 2. Głównymi przyczynami zachorowania na tę patologię są siedzący tryb życia i przejadanie się. Układ autoimmunologiczny zaczyna atakować trzustkę, gdzie odbywa się produkcja insuliny. Nie wiadomo dlaczego, ale szczupłe kobiety mają większe ryzyko zachorowania na cukrzycę, której objawy nie są aktywnie manifestowane.

Zastrzyki z insuliny są rzadko potrzebne. Głównym punktem leczenia jest dieta niskowęglowodanowa. Zdrowy tryb życia wspomoże organizm w walce z problemem. Najważniejsze, aby nie paść ofiarą niezdrowych słodyczy i innych pokus. W przeciwnym razie całe dotychczasowe leczenie pójdzie na marne.

Objawy cukrzycy u kobiet po 50. roku życia

Menopauza rozpoczyna się zwykle w wieku 50 lat i więcej. Zaburza ona metabolizm organizmu, powoduje otyłość i problemy z układem krążenia. Przestawienie hormonów prowadzi również do drażliwości i stresu, co negatywnie wpływa na układ odpornościowy.

Ten okres życia charakteryzuje się rozwojem cukrzycy typu 2. Może ona mieć charakter utajony i można nie rozpoznać objawów świadczących o rozwoju choroby. Ważne jest, aby wcześnie poddać się badaniom kontrolnym i testom w celu wykrycia ewentualnych problemów. Jest to szczególnie ważne, jeśli Twoi rodzice lub inni krewni mieli tę chorobę.